Idea, że fakty muszą być obiektywnie weryfikowane, jest poważnym wkładem społeczności naukowej w kształtowanie sposobu myślenia cha­rakterystycznego dla współczesnej cywilizacji. Stanowi niezwykle sil­ne narzędzie — być może da się je nazwać nawet „maszyną”    służące do generowania rzetelnych i wiarygodnych twierdzeń we wszystkich dziedzinach ludzkiej działalności.Rozważmy na przykład podstawową dla demokracji procedurę taj­nego głosowania. Historycznie rzecz […]

Naukowymi metodami Langmuir obalił „fakt”, że mucha rozwija tak olbrzymią prędkość. Niestety, skutki błędów nie zawsze udaje się tak łatwo wyeliminować. Jeszcze przez kilka dziesięcioleci ta fałszywa informacja pojawiała się w rozmaitych czasopismach, w których jedne powoływały się na drugie jako na (błędne!) źródło. Jeśli jednak chodzi o  świat naukowy, to po publikacji Langmuira w […]

Obliczenia wykazały, że oko­ło 0,5 konia mechanicznego — tyle, ile czterech ludzi! Ile musiałaby jeść, aby osiągnąć taką moc? Około „ 1,5 swojej wagi na sekundę”. Żar­łoczne stworzenie! Następnie Langmuir przeprowadził prosty eksperyment, aby zmie­rzyć prędkość muchy, kiedy wydaje się ona jedynie „brązową smugą”. Zrobił model z pomalowanego na brązowo stopu lutowniczego, przy­wiązał do sznurka, a […]

Czasopismo to zacytowało także źródło tej informacji: pochodziła ona od dra Charlesa H. T. Townsenda, który w raporcie dla Nowojorskiego Towarzystwa Entomologicznego (nie po­dano daty) miał napisać, że:Na wysokości 3650 m w Nowym Meksyku ujrzałem przelatujące z niewiary­godną prędkością samce Cephenomyia {deer fly). Z trudem mogłem rozpoznać, że w ogóle coś przeleciało — widziałem jedynie […]

Czasopisma i gazety w latach czterdziestych od czasu do czasu publi­kowały artykuły porównujące prędkość ludzi i zwierząt z prędkością samolotów i szybkich samochodów. Jednym ze zdumiewających „fak­tów”, o których wtedy pisano, była prędkość „najszybszej żywej isto­ty”, pewnego gatunku muchy, która frunęła podobno w tempie około 1130 km na godzinę — szybciej niż jakikolwiek samolot w […]

Zwykłe, „uczciwe” pomyłki są oczywiście naturalnym składnikiem procesu zbierania informacji. Każdy dobry badacz niewątpliwie też je popełnia. Jednak świadome oszustwo jest tak poważnym wykro­czeniem, że każdy, kto zostanie na nim przyłapany, traci możliwość publikowania w poważnych czasopismach naukowych. Jego kariera naukowa jest skończona. Następuje proces „sprzątania” —; każde czasopismo drukuje listę publikacji oszusta z informacją, […]

Oszustwa Burta były szczególnie szkodliwe, ponieważ jego subiek­tywne przekonania, „zamaskowane” w postaci obiektywnych „faktów”, stały się podstawą argumentacji, że dodatkowa nauka dla białych i czar­nych dzieci z niższych warstw społecznych powinna zostać zaniechana. Po co wydawać dodatkowe pieniądze na uczenie tych dzieci, jeśli i tak ich zdolności są genetycznie ograniczone? Na szczęście, podstawowy mechanizm naprawczy w […]

Burt „wpadł”, ponieważ przez nieuwagę po­dał ten sam współczynnik korelacji 0,771 w trzech różnych badaniach inteligencji bliźniąt rozdzielonych przy porodzie. Otrzymanie identycz­nych wyników w trzech różnych eksperymentach jest tak mało prawdo­podobne, że praktycznie niemożliwe.Być może pogląd Burta na dziedziczność inteligencji jest prawdzi­wy; być może nie. Cała jego działalność jest natomiast poznawczo bez­wartościowa, ponieważ żaden poważny […]