Jest to kąt utworzony przez dwie linie łączące miejsce pomiaru z dolną i górną krawędzią okna będącego źródłem światła. W płaszczyźnie pracy ucznia kąt ten nie powinien być mniejszy niż 30°. Bardziej prostym wariantem tej metody jest określenie tak zwanego wskaźnika głębokości. Jest to stosunek odległości górnej krawędzi okna od podłogi do szerokości izby lekcyjnej. Współczynnik ten nie powinien być mniejszy niż 1:2: O klimacie świetlnym w płaszczyźnie pracy świadczy także kąt otwarcia, tzn. kąt utworzony przez przecinające się proste łącząc^ punkt w płaszczyźnie pracy (pulpit ławki) z górną krawędzią przeciwległego budynku lub wierzchołkami drzew oraz z górnym brzegiem okna. Prawidłowe oświetlenie warunkuje kąt nie mniejszy niż 5°. Inny wariant tego samego pomiaru to określenie współczynnika zasłonięcia. Oblicza się go ze stosunku wysokości zasłony do odległości między budynkiem a szkołą. Za optymalny uważa się stosunek 1 : 5, za minimum zaś 1 : 2. Najlepiej jednak charakteryzuje klimat świetlny izby lekcyjnej wskaźnik oświetlenia naturalnego (WON). Określa go stosunek natężenia oświetlenia danego miejsca izby do równoczesnego natężenia oświetlenia płaszczyzny poziomej na zewnątrz budynku. Pomiarów dokonuje się tu w luksach. Za minimalną wielkość wskaźnika w pomieszczeniach nauki przyjmuje się 1,5%.
