Oświetlenie sztuczne stosowane w praktyce szkolnej głównie w okresie jesienno-zimowym musi odpowiadać oświetleniu płaszczyzny pracy o natężeniu światła równemu co najmniej 300 luksom. Odpowiada to w praktyce oświetleniu 1 m2 mocą 60 wat, czyli moc oświetlenia izby lekcyjnej o powierzchni 51 m2 powinna wynosić 3000 wat. W celu zapewnienia równomierności oświetlenia izba lekcyjna powinna mieć co najmniej sześć punktów świetlnych umieszczonych na wysokości 2,5 m od podłogi. Z uwagi na blask, żarówki muszą być osłonięte oprawami dostosowanymi do wymogów higieny wzroku. W szkole mogą być stosowane także lampy fluorescencyjne. Najmniejsze dopuszczalne natężenie tego oświetlenia izby lekcyjnej wynosi na miejscu pracy wzrokowej 200 luksów. Światło fluorescencyjne jest bardziej przystosowane do fizjologii oka ludzkiego i bardziej ekonomiczne od oświetlenia żarowego. Niemniej wady instalacji lub samych świetlówek (migotanie, brzęczenie, złe ich rozmieszczenie) mogą przeszkadzać w pracy. Dlatego przy korzystaniu z lamp jarzeniowych należy zapewnić prawidłowe działanie urządzeń oświetleniowych. Bezpośrednią metodą oceny oświetlenia sztucznego jest pomiar za pomocą luksometru (z reguły jest on niedostępny dla higienistki) pośrednią zaś, określenie współczynnika oświetlenia sztucznego wyrażonego w watach na metr kwadratowy powierzchni izby lekcyjnej.
