Posługiwano się dwoma głównymi rodzajami dowodów. Jeśli jedna z dziewcząt stwierdziła, że widziała zjawę pewnej osoby, miało to konsekwencje w postaci oskarżenia tej osoby, aresztowania i procesu. „Test dotyku” polegał na tym, że jedna z dziewcząt wijących się w konwulsjach miała zostać dotknięta przez oskarżoną osobę. Jeśli skurcz ustępował, był to „dowód”, że oskarżony para się czarami.Tego typu „testy” były powszechne i przyjmowały wiele form. W niektórych wypadkach oskarżony był wiązany i wrzucany do wody. Jeśli nie tonął, uważano to za dowód obecności sił nieczystych; egzekucja przez powieszenie lub spalenie następowała szybko. Z drugiej strony, utonięcie oznaczało niewinność! Fakt, że umierała niewinna osoba, nie był uważany za istotny. Najważniejsze było odkrycie „prawdy” przez władze.
