Inicjatywa St. Markiewicza

Ze zmiennym natężeniem rozwijała się, hamowana okresowo wojnami, trudnościami ekonomicznymi i innymi okolicznościami. Niemniej co roku coraz więcej dzieci korzystało z dobrodziejstw zorganizowanego wypoczynku, głównie letniego. Największy rozwój kolonii zdrowotnych zaznaczył się w latach siedemdziesiątych. I tak w roku 1970 z kolonii i obozów zdrowotnych korzystało zaledwie 13 tysięcy, a w roku 1980 już 71 tysięcy. Uczestnicy kolonii zdrowotnych rekrutują się spośród dzieci zarejestrowanych w grupach dyspanseryjnych. Stąd też profile zdro- ! wotne kolonii odpowiadają tematycznie grupom dyspanseryjnym 5 lub ich podgrupom. Są nimi kolonie zdrowotne dla dzieci:

  • chorych na cukrzycę,
  • z gorączką reumatyczną, w okresie remisji,
  • opóźnionych w rozwoju somatycznym,
  • z wadami postawy i zniekształceniami statycznymi,
  • z wadami mowy,
  • z wadami wzroku,
  • z chorobami układu krążenia,
  • nerwicowych i z padaczką,
  • z chorobami dróg oddechowych,
  • po wirusowym zapaleniu wątroby,
  • z upośledzeniem umysłowym,
  • z otyłością prostą.