Wniosek ten, poza diagnozą ogólną, powinien zawierać wskazania praktyczne. Ich potrzeba wynika ze zbiorowych form nauczania w szkole i związanej z tym konieczności dorównania dzieci o niższych wartościach gotowości szkolnej do poziomu pozostałych. Dla tych dzieci tworzone są ogniska wyrównawcze przedszkolne i zespoły korektywy, a tam gdzie zachodzi konieczność intensyfikuje się leczenie tych dzieci. Z pogłębionych badań lekarskich dzieci sześcioletnich, przeprowadzonych przez Instytut Matki i Dziecka w 1977 r. wynika, że pełną gotowość szkolną stwierdzono u 27,3°/o badanych, u 70,9% w momencie badań gotowość szkolna była jeszcze niepełna i dzieci te wymagały czynnej opieki, a u 1,8% gotowość szkolna budziła zasadnicze zastrzeżenia. Dzieciom tym odroczono obowiązek nauki w szkole lub skierowano je do nauczania indywidualnego, ewentualnie w zakładach specjalnych.
