Po zapewnieniu drożności górnych dróg oddechowych którymś z wyżej podanych sposobów przystępuje się do prowadzenia sztucznego oddychania metodą usta-usta lub usta-nos pod kontrolą wzroku, z szybkością około 15—20 wdechów na minutę. Unoszenie się i opadanie klatki piersiowej podczas sztucznego oddychania jest sprawdzianem prawidłowości jego wykonania. Uruchomienie krążenia krwi dokonuje się przez pośredni masaż zewnętrzny serca, który powinien być prowadzony jednocześnie ze stosowaniem sztucznego oddychania. Polega on na rytmicznym uciskaniu klatki piersiowej w okolicy V3 dolnej części mostka z szybkością około 60—80 razy na minutę. Ucisk powinien być dokonywany przy wyprostowanych palcach dłoni oraz stawach łokciowych, przez pochylanie do przodu całego tułowia w sposób zsynchronizowany z czynnościami sztucznego oddychania (co każde 2 oddechy — 4 uciski mostka). Sposób wykonania pośredniego masażu serca u dziecka starszego przedstawia ryc. .32. O poprawie, wskutek stosowanej akcji ratowniczej, świadczą: zaróżowienie skóry, zwężenie szerokich uprzednio źrenic, pojawienie się fali tętna nad dużymi tętnicami oraz tonów serca przedtem niesłyszalnych. Objawy te są wskazaniem do dalszego prowadzenia akcji reanimacyjnej, aż do przyjazdu karetki reanimacyjnej i przekazania dziecka na oddział szpitalny.
