W warunkach klinicznych w czasie reanimacji podłącza się elektrody i wykonuje zapis EKG. Jeżeli stwierdzi się zaburzenia rytmu w postaci migotania komór to należy wykonać wówczas defibrylację elektryczną, tj. przepuszczenie prądu o mocy 100—400 W/s między dwiema elektrodami przyłożonymi do klatki piersiowej w okolicy przed sercowej. W razie braku możliwości wykonania defibrylacji pomocna jest defibrylacja farmakologiczna przez podanie odpowiednich leków (w migotaniu komór amid prokainy, propranolol, chlorek potasowy, siarczan magnezowy lub w braku czynności serca adrenalina, Isuprel, Alupent, chlorek wapnia itp.). W celu szybkiego zadziałania leki te podaje się do żylnie. W związku z tym konieczne jest założenie dobrej drogi dożylnej, która potrzebna jest również do podania dożylnego wodorowęglanu sodowego, zwalczającego obecną kwasicę oraz do przetaczania odpowiednich płynów (najczęściej dekstran niskoczą- steczkowy).
