Dojrzałość umysłowa — to zdolność rozumienia symboli jako podstawy do nauki czytania i pisania, opanowanie mowy — zarówno w zakresie słownictwa, jak i poprawnego jej używania, orientacja w świecie oraz poziom myślenia i stopień zaawansowania w operacjach myślowych.
dojrzałość społeczna — określa ona zdolność dziecka do współżycia w zbiorowości. Jej wskaźnikami są: samopoczucie w grupie, łatwość nawiązywania kontaktów, poczucie obowiązku i zdolność do wykonania zbiorowych zadań lub udziału w zespołowych zabawach i zajęciach.
dojrzałość emocjonalna — określa się tym mianem zdolność do wyrażenia stanu emocjonalnego dziecka jako reakcji na bodźce i sytuacje w jakich ono się znajduje, zmiany w ich nasilaniu zależnie od sytuacji oraz formy uzewnętrzniania i przejawiania się uczuć,
dojrzałość wolicjonalna— to takie ukształtowanie się woli dziecka, które zapewnia podporządkowanie się wymaganiom dorosłych, zdolność panowania nad sobą oraz zdolność do inicjatywy i wprowadzenia w czyn własnych postanowień. Jej symptomami są wytrwałość w pracy i doprowadzenie zadań do końca. Gotowość szkolna musi być zawsze rozpatrywana w odniesieniu do programu nauczania pierwszej klasy szkoły podstawowej, jest ona swoista dla każdego kraju, warunkowana założeniami programu szkolnego obowiązującego w danym państwie. Tym tłumaczy się jej nieadekwatność wiekową w różnych krajach. Różnice w rozpoczynaniu nauki w szkole podstawowej w poszczególnych krajach są stosunkowo duże i wahają się od 5 do 8 roku życia.
