Normy powierzchni na jednego ucznia, to w szkołach naszych budowanych w różnych okresach spotykamy sale lekcyjne różnej wielkości (57,0 m2, m2, 51,0 m2, 36,0 i 34,0 m2). Istotna więc podczas przeglądu będzie przede wszystkim, ocena „zagęszczenia” izby lekcyjnej, a nie jej wielkości. W klasopracowniach należy ocenić przestrzeganie normy w stosunku do wszystkich klas mających w tej sali zajęcia. Drugim zagadnieniem jest kształt sali lekcyjnej. Normatyw zakłada, że może ona mieć kształt prostokątny lub kwadratowy. Nie może ona być za szeroka (z uwagi na oświetlenie naturalne) ani za długa (z uwagi na możliwość percepcji wzrokowej przez ucznia, znaków pisanych na tablicy lub stosowanych w wizualnych pomocach naukowych maksymalna długość izby lekcyjnej 8,6 m, a w pracowni fizykochemicznej 11 m). Trzeci element, warunkujący higieniczną przydatność izby lekcyjnej, to spełnienie normy powietrza przypadającej na jednego ucznia. Wynosi ona około 4,5 m3.
Poza parametrami statycznymi sali lekcyjnej w ocenie sanitarnej szczególne znaczenie mają wymogi funkcjonalne. Składają się na nie oświetlenie oraz komfort akustyczny, niezbędny dla pracy umysłowej, a także temperatura, wilgotność i szybkość ruchu powietrza. Te trzy ostatnie decydują o mikroklimacie pomieszczenia.
