Zażycie większej ilości leków może wskazywać na zatrucie przypadkowe lub celowe samobójczej. Cukrzyca lub choroby nerek mogą sugerować śpiączkę w przebiegu tych chorób, uraz związany z wypadkiem daje jednoznaczną informację). Rozróżnia się trzy stopnie zaburzeń świadomości: senność, zamroczenie, śpiączkę. Patologiczna (chorobliwa) senność wyraża się brakiem reakcji na otoczenie, apatią, ospałością. Dziecko obudzone odpowiada na pytania, jest przytomne, ale po chwili śpi dalej. Głębszym stopniem zaburzeń jest zamroczenie świadomości, które charakteryzuje się zaburzeniami orientacji co do miejsca, czasu i otoczenia, zupełną obojętnością, spowolnieniem ruchów, częstym zasypianiem. W tym stanie można jednak jeszcze dziecko obudzić, mówiąc do niego głośno lub potrząsając je. W odróżnieniu od dwóch poprzednich stanów w śpiączce występuje zupełna utrata przytomności, brak reakcji na otoczenie głęboka, długotrwała senność (np. w śpiączce cukrzycowej, mocznicowej). Przyczyn występowania różnego stopnia utraty przytomności ftioże być wiele. Wiążą się one między innymi: z urazem po wypadku, różnego rodzaju zatruciami (np. lekami nasennymi), udarem słonecznym, chorobami infekcyjnymi (np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu), padaczką oraz niewyrównaną cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek i innymi. Niezależnie od przyczyny stwierdzenie dłużej trwających zaburzeń przytomności jest zawsze wskazaniem do natychmiastowego przewiezienia dziecka do szpitala w bezpiecznych warunkach, tzn. z zachowaną akcją oddechową i krążeniową, po udzieleniu pierwszej pomocy.
