Obliczenia wykazały, że około 0,5 konia mechanicznego — tyle, ile czterech ludzi! Ile musiałaby jeść, aby osiągnąć taką moc? Około „ 1,5 swojej wagi na sekundę”. Żarłoczne stworzenie! Następnie Langmuir przeprowadził prosty eksperyment, aby zmierzyć prędkość muchy, kiedy wydaje się ona jedynie „brązową smugą”. Zrobił model z pomalowanego na brązowo stopu lutowniczego, przywiązał do sznurka, a następnie zataczał kręgi, starając się jednocześnie obliczyć prędkość. Przy prędkości 42 km na godzinę model muchy był już słabo widoczny, zaś przy prędkości 69 km na godzinę „sprawiał wrażenie cienkiej linii”. Langmuir wyciągnął z tego wniosek, że „prędkość 40 km na godzinę jest prawdopodobną prędkością tej muchy, natomiast prędkość 1300 km na godzinę jest całkowicie nieprawdopodobna”.
